Als iets de Europese Unie karakteriseert, is het waarschijnlijk niet het gemeenschapsgevoel, niet de gemeenschappelijke munt, maar wel het papieren bouwwerk van wet- en regelgeving dat de Unie heeft gemaakt tot wat ze nu is.
Aldus Lourens Mommers die het portaal EUR-lex bezocht.
De europese burger heeft via dit portaal toegang tot het europees recht. En dat is een behoorlijke verzameling informatie. EUR-lex telt meer officiële stukken dan een mens in zijn leven kan lezen.
Alle informatie voor de burger is geschreven in een Eurocratisch proza dat alleen voor juristen begrijpelijk is.
Wat ook merkwaardig is, is dat de informatie voor burgers, overduidelijk gebaseerd op Europese wet- en regelgeving, nergens verwijst naar de onderliggende documenten. Als ik dus meer wil weten, kan ik niet doorklikken. Juist het doorverwijzen naar wetsteksten op centrale plaatsen in eenvoudig toegankelijke voorlichtingsteksten kan de toegankelijkheid van Europese regelgeving verbeteren.
Dat informatietechnologie een belangrijke rol kan spelen in de toegankelijkheid van juridische informatie lijkt een vanzelfsprekendheid, maar is dat zeer zeker niet. Ja, de belangrijkste juridische bronnen zijn beschikbaar via internet, en nee: dat betekent niet dat ze ook toegankelijk zijn voor een breed publiek.
Dat vereist een totaal andere benadering van het presenteren van de informatie, een manier die het gebruikelijke zoek- en interpretatiewerk van de jurist omzet in concreet advies en duidelijke stappenplannen geschikt voor toepassing in bepaalde situaties.
Nog geen reacties op "Ongebruiksvriendelijke informatievoorziening van de Europese Unie"
Plaats je reactie
Velden met een * zijn verplicht in te vullen